O criminal xove (II)

Afrontamos neste segundo capítulo referido á tipoloxía de criminais xoves ós delincuentes xuvenís individuais, dentro dos cales, atopamos os seguintes:

• Impulsivos.

Este tipo de adolescentes son vítima dos seus impulsos e, polo tanto, da incapacidade de percibir a gravidade dos seus feitos. É certo que o tipo de delitos que cometen son moi leves e, en moitos casos, simplemente son vistos como gamberros perante os seus pais ou outros adultos.

Este perfil de delincuente non presenta hostilidade ante as súas autoridades de control interno – familia – nin externo – policías ou profesores -. Finalmente adoitan arrepentirse e avergonzarse dos seus actos.

• Ladróns de medios de transporte.

É unha tipoloxía que non adoita gozar de autonomía noutras clasificacións. Trátase dun pérfil de adolescente que entende o roubo como diversión e que ten especial predilección polos medios de transporte, desde bicicletas ata, nos casos máis graves, coches ou motocicletas.

Son persoas ás que lles custa adaptarse ou integrarse en diversos grupos de iguais. A súa carreira delitiva adoita acompañalos ó largo da súa adolescencia.

• Adictos

Un tipo de adolescente cuxo crecemento é galopante nos derradeiros anos, especialmente polo preocupante incremento das posibilidades en relación ca ludopatía, e o criminal xove adicto. Existen un gran número de adiccións, pero todas eles teñen un elemento común: a necesidade de realizar un comportamento concreto, xa sexa a intoxicación ou o feito de apostar cartos a unha probabilidade determinada.

Este tipo de comportamentos empeza cada vez a idades máis temperás, polo que son paralelas a totalidade da adolescencia. Nos casos nos que non se produce unha “desintoxicación” e se agravan rematan derivando na comisión de delitos contra a propiedade, nomeadamente hurtos, roubos con forza e apropiacións indebidas.

O seu apego para con obrigas de carácter educativo ou laboral é practicamente nulo xa que precisan unha cobertura inmediata das súas necesidades e son incapaces de tolerar a espera da recompensa.

• Agresivos.

O perfil ó que responden este tipo de criminais xoves é o de unha persoa altamente negacionista e, en moitos casos ditatorial hacia os seus pais e amigos – que adoitan perder nunha breve marxe de tempo – xa que, xeralmente gozan dun desenrolo físico superior á media. Cústalles socializar e séntense vítimas dunha sociedade inxusta que lles xera unha sorte de impotencia en todo o que rodea as súas vidas.

Rouban e provocan danos indistintamente de que se trate do seu propio fogar, da escola ou dun lugar público; por contra, non adoitan ser propensos á causación de danos físicos, quedándose na ameaza ou na fuxida. 

• Psicopático

Segundo un recente estudio psicolóxico, no 4% da sociedade obsérvanse trazos psicopáticos de personalidade e, por tanto, os xoves non poden fuxir de dita estadística. Caracterízanse por unha grave falla de empatía hacia o resto da sociedade, así como por ser persoas grandemente calculadoras e aparentemente, privados de sentimentos.

Os delitos cometidos por persoas psicópatas son enormemente graves e precisan de gran preparación, elemento que marca a diferencia entre os criminais adultos e xoves, xa que estes últimos non teñen os medios suficientes ou o coñecemento para a planificación destas conductas.

Os adolescentes con trazos psicopáticos poden proceder de calquera estrato social. Afortunadamente este tipo de delincuentes é practicamente residual nos estados nos cales a leis non facilitan o acceso ás armas; no caso contrario increméntase notoriamente a cifra de adolescentes que levan a cabo conductas cualificables de psicopáticas.